احساس تنهایی و سلامت عمومی سالمندان

مقدمه: در سالهای اخیر توجه به سالمندان به سرعت در کشورها افزایش یافته است، خصوصاً توجه به نیازهای جسمی و روانی آنان ‏ضروری است. احساس تنهایی در همه گروه های سنی ایجاد می شود اما شیوع آن در سالمندی، بیشتر است. احساس تنهایی مشکل ‏پیچیده ای است که رفاه روانی اجتماعی را تحت الشعاع قرار می دهد و موجب عواقب جدی در سالمندان می گردد. ‏ هدف: هدف از این مطالعه تعیین ارتباط احساس تنهایی و سلامت عمومی سالمندان عضو کانون بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی ‏گیلان در شهر رشت می باشد. ‏ روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که در آن 100 نفر از سالمندان(زن و مرد) عضو کانون بازنشستگان ‏دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت مشارکت داشتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید که شامل سه ‏بخش بود. بخش اول اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم، ابزار 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ و بخش سوم، ابزار 20 سوالی احساس ‏تنهایی یوکلا، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspss ‎‏ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. ‏ نتایج: یافته های مطالعه نشان داد سالمندانی که متأهل بوده(02/0‏p<‎‏) و از محل زندگی خود رضایت داشتند، احساس تنهایی کمتری را ‏تجربه می کردند(045/0‏p<‎‏). همچنین مطابق با یافته های این پژوهش سالمندانی که از سطح سلامت عمومی خوبی برخوردار بودند ‏احساس تنهایی کمتری داشتند(00/0=‏p‏).‏ نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که احساس تنهایی عامل مهمی در کاهش سلامت عمومی سالمندان است و از آنجا که ‏تشخیص احساس تنهایی میتواند در حفظ سلامت سالمندان مؤثر باشد بنابراین ضروری است که اعضای تیم بهداشتی باید از عوارض و ‏عواقب ناشی از احساس تنهایی و اثرات مؤثر آن بر سلامت آگاه باشند.‏